ستارن ڳڻيندي سڄي رات گذري،
ڦٽي باک پورن ۾ پرڀات گذري.
ڳلن تان ڳڙي پيا لکين لڙڪ لارون،
برهه جي بدن تي ته برسات گذري.
ڪٿي ٿا وساري سگهون يار يادون،
حجت ۾ هٿن جي، جا حرڪات گذري.
قيامت، قبر ۽ حشر يار آهي،
سدا ساهه کي سار سڪرات گذري.
وفا جي وطن تي، جفا ۽ جدائي،
ستم، سور، صدمن جي شروعات گذري.
خيالن کي اوتي پني تي نه سگهبو،
خوابن جي اهڙي ته خيرات گذري.
مٺي “مور” کي مڻ ملن روز مھڻا،
مغيري عذابن ۾ اڌرات گذري.