اوهان جي اکين مان جواني تڪي ٿي،
گلن جي فضا مان حيراني تڪي ٿي.
نشو شام تي آ اداسي جو ڇانيل،
وهيءَ مان شفق جي رواني تڪي ٿي.
چمڪ سان جهڙالا ٿا آڪاش ڇيڙن،
وسندڙ ڦڙن مان ويراني تڪي ٿي.
شھر جي گهٽين ۾ گهمي سندري ٿي،
ڀتين جي وٿين مان ديواني تڪي ٿي.
ستارن جي جهرمر ٿي اونداهه ڇيڙي،
گلابي وڳي جي بياني تڪي ٿي.
سمندر جي بيباڪ سندر ڪٿا ۾،
ڪناري مٿان ڪا نشاني تڪي ٿي.
صدين کان اڱڻ جو پيو ٿو سنواري،
مٺي “مور”جي ميزباني تڪي ٿي.
(عاشق نظاماڻيءَ جي آواز ۾ رڪارڊ ٿيل )