پرين ياد نوڪر پراڻو ته ڪر،
وري شاد دل جو گهراڻو ته ڪر.
ڪري پيار ۾ جيڪو پاڳل وئين،
اچي سو اياڻو، سياڻو ته ڪر.
ٺھي بي رُخي ايڏي توکي نٿي،
عرض هاڻ هڪڙو اگهاڻو ته ڪر.
يڪو راهه ويهي تڪيان ٿو پيو،
گهڙي کن اسان وٽ ٺڪاڻو ته ڪر.
کسي وار ڪارا اڇا تو ڏنا،
جواني جو هاڻي جُماڻو ته ڪر.
ڏکن واهه جي هاڻ ويڌن ڪئي،
اچي پاڻ تن کان پڇاڻو ته ڪر.
مٺي “مور” تو ريءَ آ ڇورو ڇِنو،
وري ‘مور’ ڏي اڄ وراڻو ته ڪر.