اڙين جا آڌار او سائين،
نبين جا پڳدار او سائين!
تنھنجي آمد رنگ رچايا،
يتيمن جا يار او سائين!
حورن تنھنجا سھرا ڳايا،
مرسل مڻيادار او سائين!
رحمت بڻجي آيو آهين،
سھڻا شفادار او سائين!
رب جو تو ۾ راز سمورو،
آهين با اختيار او سائين!
چنڊ، ستارن ۾ به تنھنجي،
نور سندي جهلڪار او سائين!
پٿرن توتي ڪلما پڙهيا،
چنڊ فِدا ٿيو ڌار او سائين!
عرشن جو تو سير ڪيو آ،
ڪامل قربدار او سائين!
الله تعالى سان گڏ تنھنجي،
نالي جي چمڪار او سائين!
توکان سواءِ ڪونهي سھارو،
واهر ڪر سردر او سائين!
غمن جيون جڪڙي ڇڏيو،
هاڻي هي غَمَ ٽار او سائين!
“مور” اوهانجي آسري آهي،
مور جو ٻيڙو تار او سائين!
(پي ٽي وي سينٽر ڪراچي ۾
نعتيه مشاعري ۾ پڙهيل نعتيه غزل)