کلي اک کڻي جو ٻکائي ڇڏين ٿي،
قسم ساڻ قيدي ڪکائي ڇڏين ٿي.
لبن جي نٿي لار وسري اسان کان،
چمڻ ساڻ ماکي چکائي ڇڏين ٿي.
سنواري جڏهن وار سھڻي ڏسين ٿي،
ته دنيا اسان کان ڀلائي ڇڏين ٿي.
لکن کان مٿي لوڏ تنھنجي لھي ٿي،
اسانجي ته دل تون وڌائي ڇڏين ٿي.
چوان مان ڇا؟ چقمق يا تو ۾ آ جادو،
جهٽي دل لُٽي پو ڪٽائي ڇڏين ٿي.
حسن تنھنجي موهي هزارين وڌا هن،
دلين کي ته ڌاڙا لڳائي ڇڏين ٿي.
سڄي رات سپنن ۾ ڇا لاءِ ٿي ڇيڙين،
اها بي نه حرڪت گهٽائي ڇڏين ٿي.
مٺي مرڪ ۾ ٿئي موسيقي سمايل،
سکي تون ته سارنگ وڄائي ڇڏين ٿي.
گلابي وڳي ۾ پرين تون پرس سان،
سڄي سنڌ ڌرتي سجائي ڇڏين ٿي.
ڪڇڻ جي هتي “مور”ڪنھن کي مجال آ،
مغيري سياڻا سٽائي ڇڏين ٿي.