شاعري

ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

مور مغيريءَ جي شاعري عشق، پيار، محبت ۽ وطن دوستيءَ سان ڀرپور آهي. هن جي شاعري سنڌي ادب جو املهه ميراث آهي. سندس شاعري ادب ۾ پنھنجي الڳ حيثيت والاري ٿي. مورَ جو ادبي سفر ويھن سالن جي وشال عرصي تائين پکڙيو پيو آهي. جنھن ادب جي ميدان تي مسلسل رياضت ڪري، پاڻ مڃايو آهي ۽ پنھنجو الڳ مقام ٺاهيو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 1845
  • 485
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور مغيري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

کلي اکيون کڻي هر هر، نھارن کي پئي ڇيڙين،

کلي اکيون کڻي هر هر، نھارن کي پئي ڇيڙين،
نقابن کي هٽائي اڄ، نظارن کي پئي ڇيڙين.

ورائي وار چھري تان، پسائي جنھن گهڙي مکڙو،
بسنتي مند خلقي تون، بھارن کي پئي ڇيڙين.

گلابي اڄ گلن ۾ تو، نئين سر تازگي آندي،
وئي هڳساڻ هر جا ٿي، هزارن کي پئي ڇيڙين.

اوهانکي يار ڏسندي اڄ، وڌي لھرن جي مستي وئي،
سکي بيھي سمندر تي، ڪنارن کي پئي ڇيڙين.

پرين تنھنجي ادائن سان، بکن رمجهم جهڙالا ٿا،
ڪري ڌرتيءَ کي بارش تون، ستارن کي پئي ڇيڙين.

اکين سان جام اوتي اڄ، نگاهن سان پيارين ٿي،
پياري اڄ جي محفل ۾، پيارن کي پئي ڇيڙين.

پيالا پُـرُ پيارين ٿي، پرين پردي هٽائڻ سان،
وري محفل جي مستي جي، خمارن کي پئي ڇيڙين.

مغيري بي جهڪائي سر، حسن کي آ سلامي ڪئي،
ٿيا تابع هزارين ها، هزارن کي پئي ڇيڙين.