اسان توکي ورتو لکن ۾ پِني آ،
اوهان کان سوا دل هي ڇوري ڇِني آ.
اَٿَوَ يار پارت اسانجي ته دل جي،
وڏن ٺوڪرن بعد تو وٽ پُني آ.
اوهان کان سوا ٻي نه دنيا وڻي ٿي،
سڀن کان لڪائي توکي دل ڏني آ.
اسان هاڻ توتي غزل پيا لکون ٿا،
ڀريا گيت سڏڪا ۽ وائي رُني آ.
اسان کي ته شاعر اوهان ئي بڻايو،
اسان وٽ فڪر ۽ نه رستو فني آ.
جڏهن کان اسان ساڻ ڀيرو ڀڳو تو،
اسان سور سيني لئه ورتو ڳني آ.
وٺي شاهدي چنڊ تارن کان ڏس تون،
ڏٺي يار حالت سموري تني آ.
اسان پيار پالي نپايو آ دل ۾،
اسان لاءِ شيعو نه ڪوئي سُني آ.
وئي مرڪ موڪل ڪري “مور” مونکان،
غمي دل جي زورو خوشي وئي ڇني آ.
طرح: ”رنگ هر جا خوشيون ٿي لٿا عيد تي.“