پرين چنڊ، تارا گواهي به ڏيندا،
سڀيئي نظارا گواهي به ڏيندا،
اَٺئي پھر تنھنجي آهي يادگيري،
ٻنيون سارا ٻارا گواهي به ڏيندا.
***
صبح جھڙي سيبتي، صبح وارو سوال ٿئي،
پيار مونکي ٿو کپي، پيار جو هت ڪال ٿئي،
پيار جي اچي پوکَ ڪر، تون پياري پيار سان،
پيار ريءَ وئي زندگي، پوپري پلال ٿئي.
***
ڏنئي پيار جي واهه جي موٽ اڄ،
ملي توکان چوٽيءَ واري چوٽ اڄ،
توکي “مور”دل جون بھارون ڏنيون،
مگر تو ته دل منجهه ڪيا ڦوٽ اڄ.
***
پرين اچ برهه جي کائون بُسري هاڻي،
مکڻ، ماکي ۽ پيار جي مصري هاڻي،
مغيري ويون جا بجا ٿي بھارون،
ويا سنگ سارا آهن نسري هاڻي.
***
پرين منھنجي بھتر تون تقدير آهين،
منھنجي روحي راحت جي تصوير آهين،
مغيري متاثر توکان ئي ٿيو آهي،
مون لاءِ شاهه، سچل ۽ ڪبير آهين.
***
ڏيئي دلڙيءَ کي دردن جو لوڙهو يار ڇڏيئي،
ڇو “مور”جي جيون کي ڪري ڳوڙهو يار ڇڏيئي،
تون منھنجي جواني جو سورج آهين سھڻي،
کسي کل، خوشيون مون کان ڪري پوڙهو يار ڇڏيئي.
***
اڄ مِلي وئي اوپري، خيرپور جي پوپري،
ڇا ته آهي ڇوڪري، خيرپور جي پوپري،
نيڻَ نيڻن سان مِلائي، دل اُمالڪ وئي کڻي،
ياد جي ڏئي نوڪري، خيرپور جي پوپري.
***
جڏهن کان رکي توسان ياري پرين،
تڏهن کان تنھنجو هان خماري پرين،
رڳو تنھنجي يادن سان کيڏان پيو،
ويو “مور”ڄڻ ٿي جوئاري پرين.
***
پرين منھنجي من ۾ غـَمي ويھجي وئي،
غمي بي اچي ڄڻ ڄـَمي ويھجي وئي،
رڳو“مور”جهولا گُھلن جونِ جا ٿا،
اسان وٽ اوهان جي ڪـَمي ويھجي وئي.
***
سکي تنھنجي صورت صفا سونُ آهي،
ڪيو تو اکين سان منھنجو خونُ آهي،
ٿڌي هيرَ تنھنجي ئي ڀر ۾ بھارون،
باقي “مور”مون لاءِ جڳ جونُ آهي.
***
اکين ۾ کڻي ڳوڙها، توڪاڻ پرين پھتس،
ٿيا خواب اجهو پوڙها، توڪاڻ پرين پھتس،
تون روح جي راحت ۽ صحت، فرحت آهين،
ڏي “مور”نه تون لوڙها، توڪاڻ پرين پھتس.
***
مغيريءَ سان توکي دوري، واجب ناهي پياري،
مغيريءَ ڏي اچڻ جي ڪر، سھڻي سگهو تياري،
مغيريءَ جون ديدون تنھنجي دڳن منجهه آهن،
مغيريءَ جي جيءَ جُهڳي ۾ تو ئي جاءِ وِلاري.
***
سج لٿي جي سج جي، تون آهين سونھن سڄڻ،
تنھنجي ڪھڙي تعريف ڪيان؟ تون ماکي ۽ مکڻ،
سکي تنھنجي سونھن جي ٿي هر جاءِ آهي هو هوا،
مغيري تو لاءِ تڪي ٿو، اولهه، اوڀر، اتر ۽ ڏکڻ.
***
سج لٿي جي سِج جي تون آهين سونھن سڄي،
چنڊ بي تنھنجي آڏو ايندي، ٿيندو آهي لڄي،
مغيريءَ کي موهي، ڳوهي، مست ملنگ ڪيئي،
“مور”جي من ۾ نينھن نشي جي گهنٽي وئي وڃ.
***
اتر پيو ٿو گهڻو گُهلي، مٿان وري آهي وِلهه پرين،
سورن مون سان اهڙي ڪئي، جيئن ڪندو آ سِلهه پرين،
“مور”منھنجي تون منٿ مڃي، پاري ۾ اچ پيار ڪيون،
اکيون، اکين ساڻ جيئن، بڻجي وڃن ٻِلهه پرين.
***
سھڻي تنھنجي سورن جو لڳو ساهه کي سُرو،
حال اسان جو هجر منجهه ٿي بيحد ويو بُرو،
مغيري کان منٽن منجهه خوشين سڀ کسي،
وڇوڙي جو وري هنيئي، جگر منجهه ڇُرو.
***
دلبر تو ڇو دردن جو آهي مُڪو مون ڏي ڌڻ،
دلڙي سان تن اهڙي ڪئي، جيئن واڍو وڍي وڻ،
جدائي ۾ “مور”جگر، جيرا بي هتي جلي ويا،
مغيريءَ سان ماڻا ڇڏي، مغيريءَ جو بڻ.
***