مسي پاڻ ٻئي کير، مصري ٿياسين،
اچانڪ وري يار وکري وياسين.
نظر ناظرن جي لڳي آهي اهڙي،
اوهان کان صفا هاڻ وسري وياسين.
جڏهن کان اوهانجي نگاهن کان نڪتس،
تڏهن کان بھارن مان نڪري وياسين.
اوهان ساڻ گڏجڻ مِـٺي آهي جنت،
پري توکان دوزخ ۾ پڄري وياسين.
سکي روشني تون اسانجي سفر جي،
اوهان ريءَ اوندهه ۾ پگهري وياسين.
اتر جي گهلڻ جي اجهامند آئي،
غمي منجهه گرمي بي گذري وياسين.
اچو “مور” مرڪون ونڊي ۽ ورهايون،
اسين نفرتن منجهه نسري وياسين.