بنا جرم، مجرم، ڇو معصوم ڪيو ٿئي،
پرين يپار کان “مور” محروم ڪيو ٿئي،
عدالت انوکي هي تنھنجي حسن جي،
نه شاهد، فريادي ڪو معلوم ڪيو ٿئي.
***
اوهانجي حسن جي عدالت اکين تي،
قيامت کان اڳـ۾، قيامت اکين تي،
بڻيو دل دردن جو مانارو آهي،
سچي سور جي هي سعادت اکين تي.
***
اوهانجي شھر ۾ اسين اوپرا هون،
سڀن جي نظر ۾ اسين اوپرا هون،
جڏهن کان اوهان پنھنجو سايو هٽايو،
تڏهن هن کان ئي تر ۾ اسين اوپرا هون.
***
حسن تي اوهان کي جيڏو ناز آهي،
مغيري انهيءَ جو ڪو انداز ناهي،
توکي سونھن تي “مور”جيڏي مڳي آ،
دنيا ۾ ٻڌو اهڙو آواز ناهي.
***
تون منھنجو مقدر ۽ منھنجو ئي نصيب آهين،
توساڻ محبت آ، تون منھنجو حبيب آهين،
وڻ ويڙهيءَ وانگي دل، تو “مور”ڇڏي ويڙهي،
تون جڙجي جيون ۾، اهڙي وئي عجيب آهين.
***
تون منھنجو مقدر ۽ منھنجو ئي نصيب آهين،
تون ڌار ڪٿي آهين، تون ڏاڍي قريب آهين،
تون يادن ۾ بي گڏ، آهين خوابن منجهه بي گڏ،
تون “مور”اکين، دل جي، دُوارن ۾ عجيب آهين.
***
زندگي وئي حالتن جي ور چڙهي،
کل، خوشي بي خيانتن جي ور چڙهي،
“مور”جي دلڙي ويچاري اوچتو،
چلولاين چاهتن جي ور چڙهي.
***
زندگي وئي حالتن جي ورُ چڙهي،
من مٿان بي مونجهه جي آ مـَرُ چڙهي،
“مور”ويٺو ڏينھن جو تارا ڏسي،
“مور”جي دلڙي غميءَ جي گهرُ چڙهي.
***
زندگي وئي حالتن جي ور چڙهي،
برهه جي بغاوتن جي ور چڙهي،
“مور” جي معصوم ۽ مجبور دل،
اوچتو عداوتن جي ور چڙهي.
***
اوهانجي شھر ۾ پرين اوپرو مان،
سوا تو ننڌڻڪو صفا ڇوڪرو مان،
مغيريءَ جي واهر سگهو ڪر سياڻي،
ڀريل درد جو هان بڻيو ٽوڪرو مان.
***
پرين پيار تو ساڻ منھنجو پَڪو آ،
انهيءَ منجهه تفاوت نه ڪوئي ٽَڪو آ،
کٽي مون کان بازيون سڀئي وئي آن،
مغيري جون تريون، تنھنجو هر ڇَڪو آ.
***
پرين منھنجي ساري سڃاڻپ تون آهين،
شعوري منھنجي سوچ، سياڻپ تون آهين،
سوا تنھنجي بيمار بيڪار، آهيان،
منھنجي هيءَ جواني، ڪُراڙپ تون آهين.
***
حضرت حسين سائين حق جو امام آهي،
دنيا سڄي جو جنھن کي هر دم سلام آهي،
ناني جي دين خاطر قرباني ڪيڏي ڏيئي،
نيزي مٿان پڙهيو جنھن رب جو ڪلام آهي.
***
واهجو ڪربل منجهه هنيو آ، بھادريءَ جو نعرو حسين،
حق جو هوڪو بلند ڪرڻ لاءِ، لشڪر ۾ وڌو مارو حسين،
زنده آهي، زنده رهندو، حسين هر دم زنده رهندو،
مغيري شانِ حسين نيارو، يزيد جو منھن ڪارو، حسين.
***