رات بي ياد جا ولولا جاڳيا،
درد تنھنجا وري دادلا جاڳيا.
درد دل جي اندر گهر ڪري ويا جڏهن،
آس جا آسرا بي دلا جاڳيا.
چاهه جي راهه تي گامزن ٿي پيس،
منزلن تي رڳو مسئلا جاڳيا.
ساهه آ سانوري سار جي سير ۾،
سور ۽ پور جا سلسلا جاڳيا.
ڀاڪرن ۾ ڀڄي چوڙين جو پوڻ،
کيچلن جا ته پو مرحلا جاڳيا.
پوپري پيار ۾ گهيتلي ٿي وئي،
ماٺڻي مرڪ سان معاملا جاڳيا.
سندري تو سوا سور ۽ شاعري،
گيت ۽ غزل ٿي ڀرجهلا جاڳيا.
ياد جي لام ۾ بيوسي ٿي لڏي،
زندگيءَ ۾ رڳو زلزلا جاڳيا.
جنگ آ، جنگ آ، پاڻي لئه جنگ آ،
ديس لئه ديس جا روپلا جاڳيا.
سنڌ جي سينڌ جو “مور” آ مامرو،
هوش ۽ جوش سان حوصلا جاڳيا.