اسان ياد تنھنجي ڀُلائي نه آهي،
اوهان ريءَ رنگت رچائي نه آهي.
اسان ڳالهه دل جي لڪائي ڪٿي آ،
اکين آ ٻُڌائي ڇُپائي نه آهي.
بنا بادلن جي وسي وڏڦـڙو ٿو،
اسان مند مرڪي ملهائي نه آهي.
اچانڪ اچي يار طوفان ڪڙڪيو،
ڪناري تي ڪشتي پُڄائي نه آهي.
ٻرڻ کان اڳيئي ٻري ير وياهون،
اڃان دل جي ٻيڙي دکائي نه آهي.
رڳو چرس، بوتل ۽ آفيم، ڏوڏي،
اڃان بي نشي سان نڀائي نه آهي.
اميدن جا پوپٽ دلين تي ڦرن ٿا،
اسان سيج ساجن سجائي نه آهي.
اوهانجي شھر ۾ لڳون اوپرا ٿا،
سويري ملي جا سوائي نه آهي.
حقيقت نگاري هجي ڪاغذن تي،
ڪتابن ۾ اهڙي لکائي نه آهي.
پياسي نگاهن جي ڳولا پيالو،
شرابي نظر تو ملائي نه آهي.
وکر واپرايو اسان بيوسيءَ جو،
صرافن ۾ هاڻي سچائي نه آهي.
زمانو ويو هيٺ ۽ ٿي مٿي هت،
اڌوري سنوت ٿي سڌائي نه آهي.
اجايو اسان کان رُسي لوڪ ويو آ،
اسان راڄ جي دل رنجائي نه آهي.
اٿو سنڌ واسي خبردار جاڳو،
پراون ۾ هاڻي سچائي نه آهي.
سڪي سنڌڙي “مور” ساري وڃي ٿي،
اسان ماءُ جي لڄ بچائي نه آهي.