ٿيو ڪين تنھنجو اچڻ عيد تي،
اسان ساڻ ساجن ملڻ عيد تي.
اسان روئي روئي گذاري پرين،
اهو بي ٿيو ڄڻ مرڻ عيد تي.
اڌورا سمورا ٿيا آسرا،
وري نه ٿيو ٿئي ورڻ عيد تي.
رڳو ڳل به آلا اسان جا هيا،
پڳو ڪين توکان اُگهڻ عيد تي.
کسي سبز منظر بھارون وئين،
اسان لئه ٿيو ڄڻ ڪسڻ عيد تي.
خوابن جا جيڪي محل جوڙيم،
تني جو ٿيو بي ڊهڻ عيد تي.
اوهان سور جيڪي مُـقا سوکڙي،
تني سان ٿيو بي رهڻ عيد تي.
مغيري جڏهن تو سزا هي ڏني،
غزل “مور” پو ٿيو لکڻ عيد تي.