مٺي وارَ کولي ٿي مُکَ تي ورائي،
جهڙالي جي موسم پئي گيت ڳائي.
ويو چنڊ بڻجي تماشو هتي آ،
گُجر پئي گلابي گلن کي ڀلائي.
اماسي ۾ پئجي وڃن سارا منظر،
ٿئي سوجهرو ٿو نظر ٿي ورائي.
اوهان ريءَ يادن جا بيباڪ منظر،
جواني ڇڏن ٿا اسانجي جلائي.
نظر ناز سان جو نماڻي کڻي ٿي،
ڪروڙين ڪري قيد قيدي ڪُھائي.
سوين ساز ڇڙيا چپن جي چرڻ سان،
گلن ۾ وئي هوءَ رنگت رچائي.
سکي شام ڌاران لڏي لام ٿي پئي،
ستارن جي جهرمر غزل پئي لکائي.
هتي “مور” هڳساڻ هرجا وئي ٿي،
مغيري بھاري وئي آ وڌائي.
(عاشق نظاماڻي جي آواز ۾ رڪارڊ ٿيل)