ڪاري وڳي جي پائڻ واري،
توسان منھنجي آهي ياري،
“مور”جي دلڙي تو ڇو ڏاري،
آهي بڻائي گدري ڦاري.
***
پرين اچ تون انڌاري ۾،
ڪيون پيار ٻئي پاري ۾،
ويھي “مور”سيڪيون هٿـڙا،
سھڻي سيءَ سياري ۾.
***
راڻي روح رنجائڻ واري،
مرڪن جي ڪا موڪل لاري،
“مور”جي دلڙي تو ڇو ڏاري،
آهي بڻائي گدري ڦاري.
***
ڇڏي ڪاوڙ ڇوڪري، تون کلي اکيون کڻ،
مٺي مونکي محبت جا ڏي، مرڪي اچي مَڻ،
مغيريءَ کي پيار سان، پيار ڏي تون پوپري،
غمن وارا “مور”سارا وڍجي وڃن وَڻ.
***
جڏهن کان پرين توکان وسري وياسين،
زماني جي نظرن کان نڪري وياسين،
لڳي وئي اُلي ڄڻ اميدن کي آهي،
خزان جي پنن وانگي وکري وياسين.
***
جڏهن کان پرين توکان وسري وياسين،
تڏهن کان ننڌڻڪا صفا ڄڻ ٿياسين،
مغيري اميدون اُڏي ويون اسانجون،
پريشانين جي چڪر منجهه پياسين.
***
ڪُٺو تو اکين ساڻ اهڙو پرين،
ڪڪڙ کي ڏيڻ سِيرَ جھڙو پرين،
سڄي رات تـڙپان لڇان “مور”ٿو،
ڏيان حال سورن جو ڪھڙو پرين.
***
ڇا ته آهي خيرپور، واهه آهي خيرپور،
دل جي ڌڙڪن ۽ اسانجو ساهه آهي خيرپور،
ناز نخرا ۽ نِھارون، جا ٿي جنت جون بھارون،
سونھن ۾ ڄڻ سنڌڙيءَ جو شاهه آهي خيرپور.
***
سنڌي شعبي وارا سائين،
اسڪالر هي سارا سائين،
استادن جي ڳالهه ڪيان ڇا؟
اکين جا جي تارا سائين.
(ايم فِل (سنڌي) شعبي شاهه عبداللطيف يونيورسٽي خيرپور - پاران تاريخ 21- ڊسمبر 2017ع ڪرايل پروگرام ۾ پڙهيل شعر).
***
محبوب ادائن سان، محبوب وڻين ٿي تون،
سينگار وري سھڻي، سورهن ئي ڪرين ٿي تون،
سرتاج حسن جي تون رياست جي سچي آهين،
گفتار ۾ ڪوئل کي بي ماري وجهين ٿي تون.
***
وارن جي چڳن سان اڄ، سينگار سنواريا ٿئي،
رخسار تي پھري لاءِ، واسينگ ويھاريا ٿئي،
تو جھڙي جنت ۾ بي، ڪا ئي حُور، پري ناهي،
کِلي نيڻ نه کڻندي ڪر، سوين سينا ڏاريا ٿئي.
***
تو نيڻ ڪٺا هن نيڻن سان، نيڻن جو تدارڪ ڪير ڪندو،
ڪيون ڳوڙهن ڳلن مٿان ڳارون، گلڙن جو تدارڪ ڪير ڪندو،
مون “مور”اميدن جا پوکيا، ڪيئي دل جي باغ ۾ گل آهن،
جي دل جو باغ اجاڙيندينءَ، گلڙن جو تدارڪ ڪير ڪندو.
***