وري ياد ٻيھر وري پوپري،
وري جيءُ پيو آ جُهري پوپري.
اها شام بيحد سڀاڳي هئي،
جيڪا ڀر اوهانجي ڦري پوپري.
کڻي نيڻ گهوري جڏهن تو ڏٺو،
گهڙي سا ته ڀاڳن ڀري پوپري.
مٺي مرڪ ته ڪي بھارون گهلن،
ٿئي مند مھڪي چري پوپري.
جڏهن کان تو وسڪي ڏني پيار جي،
تڏهن کان ويس مان کـَري پوپري.
هتي مان هٿن مان وڃان ٿو پيو،
سچي تو سوا نه سري پوپري.
مٺي مل ته مرڪن جا پوپٽ مِڙن،
کڻي اچ خوشي جي ڀري پوپري.
وري ساڳي برسات اڄ بي اُٺي،
وري لڙڪ پيا هن تري پوپري.
خزان جي پنن وانگي وکري ويس،
صفا ڳالهه ٿي آ ڳري پوپري.
سڙي مان ته سگريٽ وانگي ويس،
ڳري دل وئي آ ٻَري پوپري.
چپن سان پياري وڃو “مور” کي،
ورنه ‘مور’ ويندو مري پوپري.