شاعري

ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

مور مغيريءَ جي شاعري عشق، پيار، محبت ۽ وطن دوستيءَ سان ڀرپور آهي. هن جي شاعري سنڌي ادب جو املهه ميراث آهي. سندس شاعري ادب ۾ پنھنجي الڳ حيثيت والاري ٿي. مورَ جو ادبي سفر ويھن سالن جي وشال عرصي تائين پکڙيو پيو آهي. جنھن ادب جي ميدان تي مسلسل رياضت ڪري، پاڻ مڃايو آهي ۽ پنھنجو الڳ مقام ٺاهيو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 1851
  • 485
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور مغيري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

کڻي نيڻ ٻيھر نھارڻ وري اچ،

کڻي نيڻ ٻيھر نھارڻ وري اچ،
مئل دل کي جاني جيئارڻ وري اچ.

اوهان جام اکين سان جيڪو چکايو،
پرين سان پيالي پيارڻ وري اچ.

اسان صرف توڏي ڏسڻ هاڻ ڄاڻون،
اسانجي اڱڻ تي خمارڻ وري اچ.

اوهان کان سوا جيءُ اوندهه ۾ آهي،
سگهو واٽ تي لاٽ ٻارڻ وري اچ.

وئي ننڊ ناراض ٿي يار مونکان،
اسانکي به هاڻي سمهارڻ وري اچ.

برهه جي وئين باهه جيڪا تون ٻاري،
انهيءَ باهه کي هاڻ ٺارڻ وري اچ.

سڄي رات يادون ۽ سڏڪار ڳوڙها،
اڪيلي آهي دل ڌتارڻ وري اچ.

مغيري بسنتي ڪري مند مون لاءِ،
مِٺي “مور” مونکي پڪارڻ وري اچ.