کڻي نيڻ ٻيھر نھارڻ وري اچ،
مئل دل کي جاني جيئارڻ وري اچ.
اوهان جام اکين سان جيڪو چکايو،
پرين سان پيالي پيارڻ وري اچ.
اسان صرف توڏي ڏسڻ هاڻ ڄاڻون،
اسانجي اڱڻ تي خمارڻ وري اچ.
اوهان کان سوا جيءُ اوندهه ۾ آهي،
سگهو واٽ تي لاٽ ٻارڻ وري اچ.
وئي ننڊ ناراض ٿي يار مونکان،
اسانکي به هاڻي سمهارڻ وري اچ.
برهه جي وئين باهه جيڪا تون ٻاري،
انهيءَ باهه کي هاڻ ٺارڻ وري اچ.
سڄي رات يادون ۽ سڏڪار ڳوڙها،
اڪيلي آهي دل ڌتارڻ وري اچ.
مغيري بسنتي ڪري مند مون لاءِ،
مِٺي “مور” مونکي پڪارڻ وري اچ.