لڳي ٿو سفر ڄڻ،
ڪنڊن تي گذر ڄڻ.
جلي آ ويو ير،
اسانجو جگر ڄڻ.
ڪٿي ٿي سري هت،
سوا تو حشر ڄڻ.
مڃي ئي نٿي دل،
اگر ۽ مگر ڄڻ.
وئي مند مٽجي،
خزان جو اثر ڄڻ.
کُٽي ئي نٿو ڇو؟
ڏکن جو سفر ڄڻ.
فڪرجا ٿا کائن،
اندر کي کپر ڄڻ.
وڻن ڪينڪي ٿا،
نظارا نظر ڄڻ.
سوا تو سڃا هن،
سمورا شھر ڄڻ.
لڳي گهر ڀي ٿو،
اسانکي قبر ڄڻ.
ڪڍي يار ڇڏيا،
هجر بي پگهر ڄڻ.
صبح، شام، سانجهي،
سنڀاري عصر ڄڻ.
ويا لاهه نڪري،
يڪو آ ڏمر ڄڻ.
اڃان پيو جيان ٿو،
اڄوڪي خبر ڄڻ.
پيو “مور” لِکُ تون،
نظم ۽ نثر ڄڻ.