ٻه اکر
جڏهن، شبير سيال جو شعري مجموعو ”اهي ڀي ڏينهن هوندا ها“، ڪمپوزنگ لاءِ ڏنم، تڏهن ارادو اهو هئم ته شبير سيال سان پنهنجي دوستيءَ جي ڊگهي سفر جي حوالي سان مٿس هڪ ڀرپور خاڪو لکندس، ان لاءِ نوٽس به وٺڻ شروع ڪيم، پر هي ڪم، هو ڪم، ڪندي، اها خواهش دل ۾ ئي رهجي ويئي ۽ اهو خاڪو لکجي نه سگهيو. ۽ شبير کان وڌيڪ مونکي ڪتاب آڻڻ جي تڪڙ هئي، تنهن ڪري ڪتاب کي وڌيڪ روڪڻ مناسب نه سمجهيم ۽ هاڻ هي ڪتاب اوهانجي هٿن جي زينت آهي.
شبير سيال دوستن جو دوست ۽ سدائين زنده دل شخصيت جو مالڪ آهي، سندس شاعريءَ ۾ سندس زندگيءَ جا اولڙا پسي سگهجن ٿا. سندس شاعري ۾ ڪافي نواڻ پڻ آهي. شبير سيال جي شاعري ڪيترن ئي فنڪارن پڻ ڳائي آهي ۽ اهو چوڻ ۾ ڪوبه وڌاءُ ڪونهي ته شاعرن جي شاعري ڳائي ئي فنڪار مشهوري ماڻين ٿا، ۽ فنڪار سدائين شاعرن جا ئي مرهون منت رهن ٿا، پر اسان وٽ قصو ابتڙ آهي، فنڪار ته مشهور ٿيو وڃي، پر شاعر اهو ئي گم نام ٿو رهي.
شبير سان به قصو ڪجهه ايئن ئي رهيو آهي. ڪيترن ئي فنڪارن کي مشهوري شبير سيال جي ڳايل شاعري جي ڪري ئي ملي.
شبير سيال جو شعري مجموعو اوهانجي هٿن ۾ آهي، پڙهو ۽ شبير جي شعري اڏار تي کيس داد ڏيڻ کان اصل نه نٽائجو.
يوسف سنڌي
16 ڊسمبر 2018ع