سڄڻ ٻئي گڏ هئاسون هَل! اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
پري ٿيندا نه هاسون پَل، اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
سدا تنهنجي محبت ۾ مِٺا مخمور ٿي رهيس،
سڏيندو لوڪ هو پاڳل، اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
بهاني سير جي جاني مليا جو باغ ۾ هاسون،
مٿان ٿي برسيا بادل، اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
بٽڻ منهنجي گلي جا ها ٽٽي پيا ياد ڀي هوندئي،
ڪئي تو مون هئي کيچل ، اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
صبح ۽ شام جو سائين اچي آغوش ۾ منهنجي،
چميا تو ۽ مون تنهنجا ڳل، اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
جدا ”شبير“ اڄ آهيون ڪڏهن پنهنجا پرين پيارا،
ٻِٽا ڀاڪر هئا پاتل، اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
(جلال چانڊيو ۽ فوزيه سومرو جو ڳايل)