سنڌ سڏي پئي جاڳ ڀٽائي.
مشڪل ۾ آ ماڳ ڀٽائي.
درياءَ تي ڀي ڌاڙا لڳن ٿا،
ويرين هٿ آ واڳ ڀٽائي.
ورهه ويا ٿي ڪونه ورن ٿا،
ڀلجي ويا هِن ڀاڳ ڀٽائي.
تار تنبوري کان وئي کسجي،
روئي ٿو اڄ راڳ ڀٽائي.
چارئي پاسا شعلا شعلا،
آهي فضا ٿي آڳ ڀٽائي.
پنهنجن جا ڦٽ تازا تازا،
دل تي آهن داڳ ڀٽائي.
ڪيئن ”شبير سيال“ گذاري،
مانجهاندي جو ماڳ ڀٽائي.