جي ترسي پئون ٿا محبت نٿا ڏيو
وڃڻ جي ڪيون ٿا اجازت نٿا ڏيو.
اسان لئه ستم ۽ اوهان لئه مزو آ
غضب آهي دلبر ڪا آٿت نٿا ڏيو.
اڪيلو بنائي اسان کي وڃو ٿا
اسان جي ته ڪنهن کي به پارت به نٿا ڏيو.
ڀلي پنهنجي مرضيءَ جي محفل رچايو
مڙئي خير آهي جي دعوت نٿا ڏيو.
ڏکن ۾ ٻُڌو ٿا ته ”شبير“ آهي
اچي بيوسي ۾ ڪا راحت نٿا ڏيو.