ٿيا اُڀ تي آگم ته تون ياد آئين
جي سارنگ ٿي ڳايم ته تون ياد آئين.
وسيو وڏ ڦڙو ۽ ڇَپر سڀ وهي پيا
ٿي مَنهنَ ۾ ٽِم ٽِم ته تون ياد آئين.
اُهي هنڌ ساڳيا اهي ماڻهو ساڳيا
ملڻ ٿيو به جنهن دم ته تون ياد آئين.
مخالف جي محفل کان واپس وري پيس
قدم جي هٽايم ته تون ياد آئين.
فريبي زماني کان ”شبير“ آخر
جڏهن ڌوڪو کاڌم ته تون ياد آئين.