وري ڪيئن تو پنهنجو بنائي ڇڏيو آ.
ويل وقت واپس ورائي ڇڏيو آ.
جو ڪمري مان تنهنجي لٿو منهنجو فوٽو،
ٻُڌو ٿم تو ٻيهر لڳائي ڇڏيو آ.
ڏکين پيچرن مان وڃي پار پوندس،
مون رهبر ڀٽائي بنائي ڇڏيو آ.
نه مسڪين کي ٿو ملي حق جيئڻ جو،
سڄو ڏيھه ڏاڍن تپائي ڇڏيو آ.
ڏسي مچ پرايو وڃي هٿ ڇو سيڪيون،
اسان مچ پنهنجو مچائي ڇڏيو آ.
ٻين جي سهاري جيئڻ ڪهڙو ”شبير“،
اسان سڀ ڪي سِر تي وسائي ڇڏيو آ.