دل جو درياء چڙهيل چڙهيل ٿو لڳي.
ڇو ته اڄ هو رُٺل رُٺل ٿو لڳي.
رقص ٽانڊن مٿان ڪندو ٿو اچي،
باهه جو ڪو پَڪل پَڪل ٿو لڳي.
واسجي ويون ڳليون هي خوشبوءَ سان،
هُو شهر ۾ لٿل لٿل ٿو لڳي.
ڏينهن مان رات ٿي پئي آهي،
يار جو منهن ڍڪيل ڍڪيل ٿو لڳي
ماڪ مان باهه ڪا وسي آهي،
مونکي گلشن سڙيل سڙيل ٿو لڳي.
مونکي هُن ساڻ گڏ رقيبَ ڏٺو،
مونتي ڪيڏو تتل تتل ٿو لڳي.
غيرَ ۾ هُئي همت ڪٿي اي ’شبير‘،
پنهنجو ان سان ٻڌل ٻڌل ٿو لڳي.