ساجن موٽ وري
توکي ٿو هٿ جوڙيان.
آهي دل تو واسطي
جهڙي يار چري
توکي ٿو هٿ جوڙيان.
ڪهڙي آهين ويو ڪري
مون تي جادوگري
توکي ٿو هٿ جوڙيان.
من اڱڻ تي ماڪ پئي
آهي رات ٺري
توکي ٿو هٿ جوڙيان.
جيئن ”شبير“ ٿو ياد پئين
لڙڪ اچن ٿا تري
توکي ٿو هٿ جوڙيان.
شاعري
اهي ڀي ڏينهن هوندا ها
شبير سيال دوستن جو دوست ۽ سدائين زنده دل شخصيت جو مالڪ آهي، سندس شاعريءَ ۾ سندس زندگيءَ جا اولڙا پسي سگهجن ٿا. سندس شاعري ۾ ڪافي نواڻ پڻ آهي. شبير سيال جي شاعري ڪيترن ئي فنڪارن پڻ ڳائي آهي.
شبير پنهنجي شاعري ۾ سڪ اڪير کي ائين آلاپيو ۽ ساريو آهي جيئن مور پنهنجي ٽهوڪن ۾ سانوڻ کي ساريندو آهي. سندس شاعري وسڪاري لاءِ واجهائيندڙ سمونڊ جي سپن جهڙي اداس ادائن واري به آهي، جيڪا اداس دلين ۾ آنڌ مانڌ پيدا ڪري وجهي ٿي،
شبير پنهنجي شاعري ۾ سڪ اڪير کي ائين آلاپيو ۽ ساريو آهي جيئن مور پنهنجي ٽهوڪن ۾ سانوڻ کي ساريندو آهي. سندس شاعري وسڪاري لاءِ واجهائيندڙ سمونڊ جي سپن جهڙي اداس ادائن واري به آهي، جيڪا اداس دلين ۾ آنڌ مانڌ پيدا ڪري وجهي ٿي،
- 4.5/5.0
- 2547
- 695
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- شبير سيال
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سچائي اشاعت گهر جو ڪتاب نمبر 813 هون
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران
- ٻه اکر
- مهاڳ
- خوابن جي ساڀيان جهڙي شاعري
- دلين کي ڇهندڙ شاعري
- سانورين سوچن وارو سانورو شاعر
- ڀاڳوند شاعر
- اديب ۽ عوامي شاعر
- شاعر پاران
- غزل
- سڄڻ ٻئي گڏ هئاسون هَل! اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
- جيئن ٿي جدا ويو آ دلدار دوستو.
- رات ڏس گذريو وڃي ٿي آ پرين.
- آ ته هڪ ٿي وڃون پيار جي ڇانوَ ۾.
- اسان جي محبت اڃا ساڳي آهي.
- آسرن ۾ نه رک ۽ نه گمراه ڪر.
- جذبا نوان ڪي اُڀارجو.
- سرِ عام دلبر اکيون جو مليون.
- اسان جو پاڻ ۾ پَرچي پوڻ جو فيصلو ٿي ويو.
- اڃا روز تنهنجا بهانا گهڻا هِن.
- چئوس مون کي نه ڏُکائي نه مون کي ياد ڪري.
- نه کوليو نه کوليو ڏکن جون ڪهاڻيون.
- ماڻهو بدليل ٿو ڏسان بدليل زمانو ٿو ڏسان.
- انتظاريءَ جي نه پُڇ قيمت مون کان.
- تنهنجي جنهن بي رُخي ڏٺي هوندي.
- انتظاريءَ جا ڏهاڙا دلربا گهٽجن نٿا.
- سنڌ سڏي پئي جاڳ ڀٽائي.
- پاڻ جهڙن ساڻ ئي دل لائجي.
- دشمنن لئه تيغ ٿيو ۽ تير ٿيو.
- اڄ ڪي من جون ڳالهيون ڪنداسون.
- ڪبو واعدو پختو ۽ پاري ئي ڇڏبو.
- هن جون اکيون تَر ڏسي حيرت لڳي.
- اوهان ٿا گذاريو پري زندگي.
- هُو جي ڪنهن ڳالهه تان رسي ٿو وڃي.
- جدائي ڇو ڪيئي جانا، اها معنيٰ نٿو سمجهان.
- سينڌ سنڌو ندي ٿي لڳي.
- ڏينهن توکي ٿيا ڪيترا.
- جا گذري سا گذري پيارا نه پُڇ.
- تولئه سادا سادا آهيون.
- توکي مرڪڻ جي ڪاريگري ٿي اچي.
- اها سِڪ آ ساڳي اسان جي اکين ۾.
- تون ساڳيو آهين ليڪن تنهنجو پيار ساڳيو ناهي.
- هر اک جا پنهنجا پنهنجا اشارا الڳ الڳ.
- گهاوَ گهڻائي من تي آهن.
- بار ڏکن جو آيو هوندئي.
- سَهڻا پون سوين ٿا نقصان زندگيءَ ۾.
- ڏک روز سهندي سهندي گذري پئي حياتي.
- تنهنجي ديدار تي بندشون ڇا ڪنديون؟
- اهڙو دل جو امير ڳولي ڏيو.
- مينهن ۾ سُرهاڻ تنهنجي ڳوٺ جي.
- بيقدرن جون، ڳالهيون نه ڪريو.
- ساٿ قسمت نه پنهنجو ڏنو اي مٺا، تو به چاهيو گهڻو مون به چاهيو گهڻو.
- هن جو اچڻ ٿي نٿو سگهي.
- تنهنجي سامهون نگاهه، ڪير کڻي.
- گهڻو روئي ويٺس تنهنجي سار آئي.
- ايڏي اچڻ ۾ دير ڇا معنيٰ؟
- ڪير آ جو سوجهرو، ڳولي پيو.
- وري ڪيئن تو پنهنجو بنائي ڇڏيو آ.
- ايتري بي رخي چڱي ناهي
- ڪانه ماريندي جدائي محبتون ساڳيون هجن.
- ڪي، ڪي ماڻهو ته اهڙا مٺا ٿا لڳن.
- مان ته گهڻو پي ويٺو آهيان.
- مان هن کي وڻڻ لئه تيار ٿيو.
- شهر تنهنجي ۾ اچي، ڀُلجي ويس.
- ڪيئن ويران من پنهنجو پِرڀائجي.
- وقت گذريل جو ورجاءُ، ڇو ٿو ڪرين.
- روز مون وٽ تنهنجون سارون ٿيون اچن.
- دل جو درياء چڙهيل چڙهيل ٿو لڳي.
- بُلند پنهنجو مقام رکجان.
- تون ڪنهن ڏور ستاري وانگي.
- هو جڏهن کان رسي، ويو آهي.
- ايترا سينگار اڄ ڇو پيا ٿين؟
- پيار ڇا هي پيار جي معنيٰ نه پُڇ.
- لوڀ لالچ ۾ جيڪو اچي ٿو وڃي.
- ڪنهن به دل مان هڪ دفعو جي پيار ٿو نڪري وڃي.
- مونکي توسان نڀائڻو پوندو.
- اعتمادن کي چوٽون رسايُون ته نه.
- آس دل ۾ اها نه رکجان تون.
- چاهتن جو آستانو ناز باغ.
- زندگي ٿي وئي آ گذر ڪيتري.
- ڪافي
- سار لهي وڃ يار
- اکيون اٽڪي پيون آزار ٿيو
- هي ٿڌڙيون هوائون هلي جيئن هندورو
- مٺا موٽ جدائي ماري ٿي
- گُل تنهنجي اڳيان شرمائن ٿا
- توکي هاڻ وسارڻ مشڪل آ
- تنهنجي پيار ۾ دل ٿي قابو وئي
- هي حسن جوڀن جواني يار، هوندئي چار ڏينهن
- خط لکيم پر يار تائين ڪيئن پُڄي
- تو لکي جيڪا چٺي لک ٿي لهي
- عيد اڄ مون ڪانه ڪئي، پر دنيا وارن عيد ڪئي
- وري آيو سانوڻ اڃا تون نه آئين
- جي ترسي پئون ٿا محبت نٿا ڏيو
- توکان دل پيارا پلي آ نه پلبي
- ٿيا اُڀ تي آگم ته تون ياد آئين
- ڪيڏو ٿو ڪيان هن سان مان پيار مڃي نه مڃي
- منهن مَٽيو يارن صفا، پر مون نه يارن کي ڇڏيو
- ائين مون نه ڄاتو اوهان دل پليندؤ
- وائي
- تنهنجي چٺيءَ مان
- ساجن موٽ وري
- ساٿي اوري آءُ
- مون کان پُڇين ڇا ٿو
- ماڻهن پيارن جي
- ساجن لهه تون سار
- هر هنڌ آ چرچو
- ساٿي جاڳ سوير
- چوسٽا
- ڀل ته باغي ٿي وڃڻ جون تهمتون لڳنديون رهن
- انڌيرن ۾ هٿ سان اسان کي ڌڪو ڏئي
- بي خوف رقيبن سان لڙڻ وارا اسان هُون
- ڪري ڳالهه اُن تان ڦرڻ وارا ناهيون
- هت زبان تي آهي بندش هت عدالت ڪانه آ
- اسان ڏات قومي امانت ٿا سمجهون
- هِتان هُو جي هڪڙو پهر ٿي وڃي
- سُک سج جو اُڀاريو ٿئي رات ختم ڀل
- هر قدم تي پرين بي رخي تو رکي
- نظم
- ڪندو ديس سان جيڪو غداري
- سنڌڙيءَ جي ثقافت جي جڏهن ڳالهه هُلي پئي
- ظلم ستم سئو ڀيرا هوندا
- ڪهڙو وري پيو واءُ اَلا، هي ڪهڙو وري پيو واء.ُ
- اهو ئي ساڳيو اکين ۾ پاڻي
- هن پاپ ننگر ۾ گهڻو انڌير ڏسان ٿو
- نيڻ کلي جي کڻندو آهين
- توتان گهور وڃان، منهنجي سنڌ امان
- مان سينڌ سنڌوءَ جي سجائيندس
- ٽيڙو
- ڪهڙو هي سماج
- لٿا لابارا
- روزيءَ جي ڳولا
- دل تان ڪين لٿام
- سچائي اشاعت گهر جا موجوده ڪتاب
توکي ٿو هٿ جوڙيان.
آهي دل تو واسطي
جهڙي يار چري
توکي ٿو هٿ جوڙيان.
ڪهڙي آهين ويو ڪري
مون تي جادوگري
توکي ٿو هٿ جوڙيان.
من اڱڻ تي ماڪ پئي
آهي رات ٺري
توکي ٿو هٿ جوڙيان.
جيئن ”شبير“ ٿو ياد پئين
لڙڪ اچن ٿا تري
توکي ٿو هٿ جوڙيان.