لٿا لابارا
اِجهو ان اَڇو ٿيو
لهندا ڏک سارا.
وهندي ٿريشر
هاري خوش ٿيو هو مگر
نه داڻو پهتس گهر.
اُڃيو بُکيو ٻار
آيو جيئن اسڪول ۾
تيئن کاڌئين مار.
ڇڏي پڙهائي
بس ۾ ننڍڙو ٻار ٿو
کپائي لائي.
شاعري
اهي ڀي ڏينهن هوندا ها
شبير سيال دوستن جو دوست ۽ سدائين زنده دل شخصيت جو مالڪ آهي، سندس شاعريءَ ۾ سندس زندگيءَ جا اولڙا پسي سگهجن ٿا. سندس شاعري ۾ ڪافي نواڻ پڻ آهي. شبير سيال جي شاعري ڪيترن ئي فنڪارن پڻ ڳائي آهي.
شبير پنهنجي شاعري ۾ سڪ اڪير کي ائين آلاپيو ۽ ساريو آهي جيئن مور پنهنجي ٽهوڪن ۾ سانوڻ کي ساريندو آهي. سندس شاعري وسڪاري لاءِ واجهائيندڙ سمونڊ جي سپن جهڙي اداس ادائن واري به آهي، جيڪا اداس دلين ۾ آنڌ مانڌ پيدا ڪري وجهي ٿي،
شبير پنهنجي شاعري ۾ سڪ اڪير کي ائين آلاپيو ۽ ساريو آهي جيئن مور پنهنجي ٽهوڪن ۾ سانوڻ کي ساريندو آهي. سندس شاعري وسڪاري لاءِ واجهائيندڙ سمونڊ جي سپن جهڙي اداس ادائن واري به آهي، جيڪا اداس دلين ۾ آنڌ مانڌ پيدا ڪري وجهي ٿي،
- 4.5/5.0
- 2547
- 695
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- شبير سيال
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سچائي اشاعت گهر جو ڪتاب نمبر 813 هون
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران
- ٻه اکر
- مهاڳ
- خوابن جي ساڀيان جهڙي شاعري
- دلين کي ڇهندڙ شاعري
- سانورين سوچن وارو سانورو شاعر
- ڀاڳوند شاعر
- اديب ۽ عوامي شاعر
- شاعر پاران
- غزل
- سڄڻ ٻئي گڏ هئاسون هَل! اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
- جيئن ٿي جدا ويو آ دلدار دوستو.
- رات ڏس گذريو وڃي ٿي آ پرين.
- آ ته هڪ ٿي وڃون پيار جي ڇانوَ ۾.
- اسان جي محبت اڃا ساڳي آهي.
- آسرن ۾ نه رک ۽ نه گمراه ڪر.
- جذبا نوان ڪي اُڀارجو.
- سرِ عام دلبر اکيون جو مليون.
- اسان جو پاڻ ۾ پَرچي پوڻ جو فيصلو ٿي ويو.
- اڃا روز تنهنجا بهانا گهڻا هِن.
- چئوس مون کي نه ڏُکائي نه مون کي ياد ڪري.
- نه کوليو نه کوليو ڏکن جون ڪهاڻيون.
- ماڻهو بدليل ٿو ڏسان بدليل زمانو ٿو ڏسان.
- انتظاريءَ جي نه پُڇ قيمت مون کان.
- تنهنجي جنهن بي رُخي ڏٺي هوندي.
- انتظاريءَ جا ڏهاڙا دلربا گهٽجن نٿا.
- سنڌ سڏي پئي جاڳ ڀٽائي.
- پاڻ جهڙن ساڻ ئي دل لائجي.
- دشمنن لئه تيغ ٿيو ۽ تير ٿيو.
- اڄ ڪي من جون ڳالهيون ڪنداسون.
- ڪبو واعدو پختو ۽ پاري ئي ڇڏبو.
- هن جون اکيون تَر ڏسي حيرت لڳي.
- اوهان ٿا گذاريو پري زندگي.
- هُو جي ڪنهن ڳالهه تان رسي ٿو وڃي.
- جدائي ڇو ڪيئي جانا، اها معنيٰ نٿو سمجهان.
- سينڌ سنڌو ندي ٿي لڳي.
- ڏينهن توکي ٿيا ڪيترا.
- جا گذري سا گذري پيارا نه پُڇ.
- تولئه سادا سادا آهيون.
- توکي مرڪڻ جي ڪاريگري ٿي اچي.
- اها سِڪ آ ساڳي اسان جي اکين ۾.
- تون ساڳيو آهين ليڪن تنهنجو پيار ساڳيو ناهي.
- هر اک جا پنهنجا پنهنجا اشارا الڳ الڳ.
- گهاوَ گهڻائي من تي آهن.
- بار ڏکن جو آيو هوندئي.
- سَهڻا پون سوين ٿا نقصان زندگيءَ ۾.
- ڏک روز سهندي سهندي گذري پئي حياتي.
- تنهنجي ديدار تي بندشون ڇا ڪنديون؟
- اهڙو دل جو امير ڳولي ڏيو.
- مينهن ۾ سُرهاڻ تنهنجي ڳوٺ جي.
- بيقدرن جون، ڳالهيون نه ڪريو.
- ساٿ قسمت نه پنهنجو ڏنو اي مٺا، تو به چاهيو گهڻو مون به چاهيو گهڻو.
- هن جو اچڻ ٿي نٿو سگهي.
- تنهنجي سامهون نگاهه، ڪير کڻي.
- گهڻو روئي ويٺس تنهنجي سار آئي.
- ايڏي اچڻ ۾ دير ڇا معنيٰ؟
- ڪير آ جو سوجهرو، ڳولي پيو.
- وري ڪيئن تو پنهنجو بنائي ڇڏيو آ.
- ايتري بي رخي چڱي ناهي
- ڪانه ماريندي جدائي محبتون ساڳيون هجن.
- ڪي، ڪي ماڻهو ته اهڙا مٺا ٿا لڳن.
- مان ته گهڻو پي ويٺو آهيان.
- مان هن کي وڻڻ لئه تيار ٿيو.
- شهر تنهنجي ۾ اچي، ڀُلجي ويس.
- ڪيئن ويران من پنهنجو پِرڀائجي.
- وقت گذريل جو ورجاءُ، ڇو ٿو ڪرين.
- روز مون وٽ تنهنجون سارون ٿيون اچن.
- دل جو درياء چڙهيل چڙهيل ٿو لڳي.
- بُلند پنهنجو مقام رکجان.
- تون ڪنهن ڏور ستاري وانگي.
- هو جڏهن کان رسي، ويو آهي.
- ايترا سينگار اڄ ڇو پيا ٿين؟
- پيار ڇا هي پيار جي معنيٰ نه پُڇ.
- لوڀ لالچ ۾ جيڪو اچي ٿو وڃي.
- ڪنهن به دل مان هڪ دفعو جي پيار ٿو نڪري وڃي.
- مونکي توسان نڀائڻو پوندو.
- اعتمادن کي چوٽون رسايُون ته نه.
- آس دل ۾ اها نه رکجان تون.
- چاهتن جو آستانو ناز باغ.
- زندگي ٿي وئي آ گذر ڪيتري.
- ڪافي
- سار لهي وڃ يار
- اکيون اٽڪي پيون آزار ٿيو
- هي ٿڌڙيون هوائون هلي جيئن هندورو
- مٺا موٽ جدائي ماري ٿي
- گُل تنهنجي اڳيان شرمائن ٿا
- توکي هاڻ وسارڻ مشڪل آ
- تنهنجي پيار ۾ دل ٿي قابو وئي
- هي حسن جوڀن جواني يار، هوندئي چار ڏينهن
- خط لکيم پر يار تائين ڪيئن پُڄي
- تو لکي جيڪا چٺي لک ٿي لهي
- عيد اڄ مون ڪانه ڪئي، پر دنيا وارن عيد ڪئي
- وري آيو سانوڻ اڃا تون نه آئين
- جي ترسي پئون ٿا محبت نٿا ڏيو
- توکان دل پيارا پلي آ نه پلبي
- ٿيا اُڀ تي آگم ته تون ياد آئين
- ڪيڏو ٿو ڪيان هن سان مان پيار مڃي نه مڃي
- منهن مَٽيو يارن صفا، پر مون نه يارن کي ڇڏيو
- ائين مون نه ڄاتو اوهان دل پليندؤ
- وائي
- تنهنجي چٺيءَ مان
- ساجن موٽ وري
- ساٿي اوري آءُ
- مون کان پُڇين ڇا ٿو
- ماڻهن پيارن جي
- ساجن لهه تون سار
- هر هنڌ آ چرچو
- ساٿي جاڳ سوير
- چوسٽا
- ڀل ته باغي ٿي وڃڻ جون تهمتون لڳنديون رهن
- انڌيرن ۾ هٿ سان اسان کي ڌڪو ڏئي
- بي خوف رقيبن سان لڙڻ وارا اسان هُون
- ڪري ڳالهه اُن تان ڦرڻ وارا ناهيون
- هت زبان تي آهي بندش هت عدالت ڪانه آ
- اسان ڏات قومي امانت ٿا سمجهون
- هِتان هُو جي هڪڙو پهر ٿي وڃي
- سُک سج جو اُڀاريو ٿئي رات ختم ڀل
- هر قدم تي پرين بي رخي تو رکي
- نظم
- ڪندو ديس سان جيڪو غداري
- سنڌڙيءَ جي ثقافت جي جڏهن ڳالهه هُلي پئي
- ظلم ستم سئو ڀيرا هوندا
- ڪهڙو وري پيو واءُ اَلا، هي ڪهڙو وري پيو واء.ُ
- اهو ئي ساڳيو اکين ۾ پاڻي
- هن پاپ ننگر ۾ گهڻو انڌير ڏسان ٿو
- نيڻ کلي جي کڻندو آهين
- توتان گهور وڃان، منهنجي سنڌ امان
- مان سينڌ سنڌوءَ جي سجائيندس
- ٽيڙو
- ڪهڙو هي سماج
- لٿا لابارا
- روزيءَ جي ڳولا
- دل تان ڪين لٿام
- سچائي اشاعت گهر جا موجوده ڪتاب
اِجهو ان اَڇو ٿيو
لهندا ڏک سارا.
وهندي ٿريشر
هاري خوش ٿيو هو مگر
نه داڻو پهتس گهر.
اُڃيو بُکيو ٻار
آيو جيئن اسڪول ۾
تيئن کاڌئين مار.
ڇڏي پڙهائي
بس ۾ ننڍڙو ٻار ٿو
کپائي لائي.