گهڻو روئي ويٺس تنهنجي سار آئي.
تنهنجي سار ساجن کڻي بار آئي.
تڏهن خوب خوشبو پکيڙي هلي وئي،
جڏهن هوءَ کولي وڏا وار آئي.
اچانڪ اچڻ ٿي ويو ملتوي آ،
لڳو دل کي جهٽڪو جڏهن تار آئي.
بهارن جي روپن ۾ آئي خزان ٿي،
تڏهن ٿي نٿي ڇو شرمسار آئي.
جُهڪي هٿ ڏئي ڪو جڏهن هيٺ ويٺو،
اسان جي ضميرن کي ڄڻ گار آئي.
وسارڻ جي ڪوشش ڪيم جيئن ”شبير“،
گهڻي ياد تنهنجي وري يار آئي.