سنڌڙيءَ جي ثقافت جي جڏهن ڳالهه هُلي پئي
آ سنڌ اُٿي پئي، آ سڄي سنڌ اُٿي پئي
هر ٻار ٻڍو جهومي پيو ڳائي جمالو
سنڌڙيءَ جي ثقافت جو آ هر لب تي حوالو
رونق آهي رستن تي ۽ کيتن ۾ کُلي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي.
ڌاريو نه هڻي سگهندو، ڪڏهن ديس تي ڌاڙو
اَڄ گڏ جي ملهايون پيا، ٻڌيءَ جو هي ڏهاڙو
مچ وِچَ تي ٻريو مَچَ تي محفل آ مَتي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي.
هِي سنڌي سنڌيءَ ساڻ ٿو زنجير بنائي
نئون عهد ڪري جيجل جي ٿڃ ٿو ملهائي
هٿ آهي هٿن ۾ ۽ آهي ٻانهن ٻکي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي.
ڪِٿ وائي ڀٽائي جي ۽ نڙ بيت ڳجهارت
ڪِٿ صوفي اٿيا ساري سچل واري صداقت
ڪٿ آهي بخاريءَ جي قومي نظم ڇڙي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي.
هي اجرڪ سان ٽوپي سان آيو آهي هُو
محسوس ٿئي سڀني مان ٿي سنڌ جي خوشبُو
هي خوشبو، هُو خوشبو، خوشبو آ کلي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي.
جي تنهنجو منهنجو رهندو اهو ساٿ سگهارو
بس اُڀ مان اميدن جو اجهو اڀريو ستارو
اوندهه ٿي ختم ڄاڻ اجهو باک ڦٽي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي.
سڏ ساڻ ڏئي سڏ سڀن پاڻ ملهايو
سنڌ وارا اٿيا سنڌ جو ٿن سڏ ورايو
ڌرتي سان پنهنجي عشق جي ٿي ڳالهه اڇي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي.
گَج پائي ڍڪي اجرڪ، ۽ ڳيچ ٿي ڳائي
آلاپ ڪري جوش مان جوڌن کي جاڳائي
هالن جي هندوري ۾، جڏهن حور لڏي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي
مارن کي ۽ مانجهين کي سَگهي ڪير ٿو روڪي
مهراڻ جي موجن کي سَگهي ڪير ٿو روڪي
ڇاتيءَ سان هنيو ڇوليون، هلي سنڌو ندي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي.
’شبير‘ سندم نينهن ڏسون ڪير ٿو روڪي
۽ رات کان پوءِ ڏينهن ڏسون ڪير ٿو روڪي
رُڪجڻ جي ڪٿي آهي جي هي قوم اٿي پئي
آ سنڌ اٿي پئي، آ سڄي سنڌ اٿي پئي.