هو جڏهن کان رسي، ويو آهي.
ڪيترو من اُداس ٿيو آهي.
دل تي يادن جا قافلا پيا لهن،
تنهنجو وسري وڃڻ ڏکيو آهي.
دل ته منهنجي به سنڌ جهڙي،
جيڪو گذريو آ تنهن لٽيو آهي.
ايترو فاصلو نه رکبو آ،
تو گهڻو فاصلو، رکيو آهي.
پاڻ ۾ رات ڀر پيا جاڳون،
مان، قلم ۽ ٽيون ڏيئو آهي.
جسم هن جو ته ڄڻ ڀريل ساغر،
گفتگو ۾ گهڻو نشو آهي.