ڪيڏو ٿو ڪيان هن سان مان پيار مڃي نه مڃي
مختيار آ مرضيءَ جو هو يار مڃي نه مڃي.
جيڪي مون ڪيا واعدا هُن ساڻ ڪندس پورا
هو پنهنجو ڪيل مون سان اقرار مڃي نه مڃي.
ها، راند ڪري هن سان مون سوچيو کٽڻ جو نه آ
مون هاريو ڄڻ کٽيم، هو هار مڃي نه مڃي.
وِڦلڻ به لڳو آهي پي شايد ويو آ گهڻو
هاڻي نه پيئي ته چڱو مئخار، مڃي نه مڃي.
ديدار ڪرڻ خاطر مان در تي وڃي پهتس
دربان چيو پيو ڪري سينگار مڃي نه مڃي.
هٿ هن کي ٻڌي هيڪر هي عرض ڪندس مان ”شبير“
نه پاڻ کان مون کي ڪري هو ڌار مڃي نه مڃي.