هي ٿڌڙيون هوائون هلي جيئن هندورو
اسان کان نه وسريو اڃان ڄامشورو.
ڪيو وعدو ڪنهن هو هٿن ۾ ڏئي هٿ
’مڌر ايلسا‘ جي قبر تي رکي هٿ
هي ٻي ڳالهه آ جو جُڙيو ڪين جوڙو.
ڪنين راتيون جاڳي ڪٽيون هاسٽل ۾
ڪي ارمان اڌورا کڻي نڪتا دل ۾
ڪو ڪنهن جو هو گهورو ته ڪو ڪنهنجو گهورو.
اچن يادگيرون ڏسي سنڌيالاجي
نه وسرڻ جي آهي صبح توڙي سانجهي
جواني وئي پر نه ٿيو پيار پوڙهو.
اسان وقت گڏجي سڄڻ جو گذاريو
رکيو ياد ’شبير‘ ناهي وساريو
ڪٿان کان الائي وريو هي وڇوڙو.