هر اک جا پنهنجا پنهنجا اشارا الڳ الڳ.
تنهنجي سونهن جا به جلوا سارا الڳ الڳ..
پنهنجن سان نالي ماتر غيرن سان پيار تنهنجو،
اڄ کان پو تنهنجا منهنجا چارا الڳ الڳ..
مون ساڻ رنج نه ٿي تون، منهنجا گهڻگهرا گهڻا هِن،
هر ڪنهن لئه پيار آهي پيارا الڳ الڳ.
دنيا اندر هزارين هوندا حسين ليڪن،
هر ڪنهن جا ڌار ماڻا آرا الڳ الڳ.
هڪ شهر ۾ به هوندي آهيون ائين ”شبير“،
جيئن آسمان تي هِن تارا الڳ الڳ.