وقت گذريل جو ورجاءُ، ڇو ٿو ڪرين.
گهاءَ تي تون نئون گهاءُ ڇو ٿو ڪرين.
تنهنجا سُرٻاٽ ڀي مان ٻڌي ٿو سگهان،
ايترو پوءِ پڙلاءُ ڇو ٿو ڪرين.
غير لائي ڳلي ساڻ ڪيڏو ڀلي،
ڀاءُ ٿيندي نه تون ڀاءُ، ڇو ٿو ڪرين.
جيڪا تنهنجي ڪنن تي نه پهتي ڪڏهن،
تنهن خبر جو تون ڦهلاءُ، ڇو ٿو ڪرين.
توکان منصف نٿو جي ٿئي فيصلو،
ٻن ڌرين ۾ پوءِ ٽڪراءُ، ڇو ٿو ڪرين.
جي رسڻ جي اٿئي ڳالهه دل ۾ ’شبير‘،
ڏينهن ٻن لاءِ پرچاءُ، ڇو ٿو ڪرين.