پاڻ جهڙن ساڻ ئي دل لائجي.
ڀُلجي ڏاڍن سان نه اک اٽڪائجي.
اُن کان اڳ ۾ ئي ڪجي ڪو فيصلو،
دل ڏيڻ کان پوءِ جو پڇتائجي.
عاشقن کي هي به سونهين خوب ٿو،
ڏوهه هُن ڏي پو به خود پرچائجي.
ڇا ڦٽائڻ ۾ رکيو آهي ڀلا؟
پر نڀائڻ جي ڪجي جي لائجي.
وار منهن تي ڏئي لڪڻ جون ڪوششون،
هن ادا کي ڪيئن ڀلا بدلائجي.
سونهن وارن فيصلو آهي ڪيو،
هر دفعي ”شبير“ کي ڪَس لائجي.