سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”اھي ڀي ڏينھن ھوندا ھا“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب نامياري شاعر شبير سيال جي شاعريءَ جو مجموعو آهي.
شبير سيال دوستن جو دوست ۽ سدائين زنده دل شخصيت جو مالڪ آهي، سندس شاعريءَ ۾ سندس زندگيءَ جا اولڙا پسي سگهجن ٿا. سندس شاعري ۾ ڪافي نواڻ پڻ آهي. شبير سيال جي شاعري ڪيترن ئي فنڪارن پڻ ڳائي آهي.
شبير پنهنجي شاعري ۾ سڪ اڪير کي ائين آلاپيو ۽ ساريو آهي جيئن مور پنهنجي ٽهوڪن ۾ سانوڻ کي ساريندو آهي. سندس شاعري وسڪاري لاءِ واجهائيندڙ سمونڊ جي سپن جهڙي اداس ادائن واري به آهي، جيڪا اداس دلين ۾ آنڌ مانڌ پيدا ڪري وجهي ٿي،
هي ڪتاب سچائي اشاعت گھر، دڙو پاران 2028ع ۾ ساحل پرنٽرز ۽ پبليڪيشن، حيدرآباد وٽان ڇپايو ويو آھي. ٿورائتا آهيون يوسف سنڌي صاحب جا جنهن ڪتاب جي ڪمپوز ڪاپي موڪلي سنڌ سلامت ۾ پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
سچائي اشاعت گهر جو ڪتاب نمبر 813 هون
خوابن جي ساڀيان جهڙي شاعري
سانورين سوچن وارو سانورو شاعر
سڄڻ ٻئي گڏ هئاسون هَل! اهي ڀي ڏينهن هوندا ها.
جيئن ٿي جدا ويو آ دلدار دوستو.
رات ڏس گذريو وڃي ٿي آ پرين.
آ ته هڪ ٿي وڃون پيار جي ڇانوَ ۾.
اسان جي محبت اڃا ساڳي آهي.
آسرن ۾ نه رک ۽ نه گمراه ڪر.
سرِ عام دلبر اکيون جو مليون.
اسان جو پاڻ ۾ پَرچي پوڻ جو فيصلو ٿي ويو.
اڃا روز تنهنجا بهانا گهڻا هِن.
چئوس مون کي نه ڏُکائي نه مون کي ياد ڪري.
نه کوليو نه کوليو ڏکن جون ڪهاڻيون.
ماڻهو بدليل ٿو ڏسان بدليل زمانو ٿو ڏسان.
انتظاريءَ جي نه پُڇ قيمت مون کان.
تنهنجي جنهن بي رُخي ڏٺي هوندي.
انتظاريءَ جا ڏهاڙا دلربا گهٽجن نٿا.
پاڻ جهڙن ساڻ ئي دل لائجي.
دشمنن لئه تيغ ٿيو ۽ تير ٿيو.
اڄ ڪي من جون ڳالهيون ڪنداسون.
ڪبو واعدو پختو ۽ پاري ئي ڇڏبو.
هن جون اکيون تَر ڏسي حيرت لڳي.
اوهان ٿا گذاريو پري زندگي.
هُو جي ڪنهن ڳالهه تان رسي ٿو وڃي.
جدائي ڇو ڪيئي جانا، اها معنيٰ نٿو سمجهان.
جا گذري سا گذري پيارا نه پُڇ.
توکي مرڪڻ جي ڪاريگري ٿي اچي.
اها سِڪ آ ساڳي اسان جي اکين ۾.
تون ساڳيو آهين ليڪن تنهنجو پيار ساڳيو ناهي.
هر اک جا پنهنجا پنهنجا اشارا الڳ الڳ.
سَهڻا پون سوين ٿا نقصان زندگيءَ ۾.
ڏک روز سهندي سهندي گذري پئي حياتي.
تنهنجي ديدار تي بندشون ڇا ڪنديون؟
اهڙو دل جو امير ڳولي ڏيو.
مينهن ۾ سُرهاڻ تنهنجي ڳوٺ جي.
بيقدرن جون، ڳالهيون نه ڪريو.
ساٿ قسمت نه پنهنجو ڏنو اي مٺا، تو به چاهيو گهڻو مون به چاهيو گهڻو.
تنهنجي سامهون نگاهه، ڪير کڻي.
گهڻو روئي ويٺس تنهنجي سار آئي.
ڪير آ جو سوجهرو، ڳولي پيو.
وري ڪيئن تو پنهنجو بنائي ڇڏيو آ.
ڪانه ماريندي جدائي محبتون ساڳيون هجن.
ڪي، ڪي ماڻهو ته اهڙا مٺا ٿا لڳن.
مان ته گهڻو پي ويٺو آهيان.
مان هن کي وڻڻ لئه تيار ٿيو.
شهر تنهنجي ۾ اچي، ڀُلجي ويس.
ڪيئن ويران من پنهنجو پِرڀائجي.
وقت گذريل جو ورجاءُ، ڇو ٿو ڪرين.
روز مون وٽ تنهنجون سارون ٿيون اچن.
دل جو درياء چڙهيل چڙهيل ٿو لڳي.
تون ڪنهن ڏور ستاري وانگي.
هو جڏهن کان رسي، ويو آهي.
ايترا سينگار اڄ ڇو پيا ٿين؟
پيار ڇا هي پيار جي معنيٰ نه پُڇ.
لوڀ لالچ ۾ جيڪو اچي ٿو وڃي.
ڪنهن به دل مان هڪ دفعو جي پيار ٿو نڪري وڃي.
مونکي توسان نڀائڻو پوندو.
اعتمادن کي چوٽون رسايُون ته نه.
آس دل ۾ اها نه رکجان تون.
زندگي ٿي وئي آ گذر ڪيتري.
هي ٿڌڙيون هوائون هلي جيئن هندورو
گُل تنهنجي اڳيان شرمائن ٿا
تنهنجي پيار ۾ دل ٿي قابو وئي
هي حسن جوڀن جواني يار، هوندئي چار ڏينهن
خط لکيم پر يار تائين ڪيئن پُڄي
تو لکي جيڪا چٺي لک ٿي لهي
عيد اڄ مون ڪانه ڪئي، پر دنيا وارن عيد ڪئي
وري آيو سانوڻ اڃا تون نه آئين
جي ترسي پئون ٿا محبت نٿا ڏيو
توکان دل پيارا پلي آ نه پلبي
ٿيا اُڀ تي آگم ته تون ياد آئين
ڪيڏو ٿو ڪيان هن سان مان پيار مڃي نه مڃي
منهن مَٽيو يارن صفا، پر مون نه يارن کي ڇڏيو
ائين مون نه ڄاتو اوهان دل پليندؤ
ڀل ته باغي ٿي وڃڻ جون تهمتون لڳنديون رهن
انڌيرن ۾ هٿ سان اسان کي ڌڪو ڏئي
بي خوف رقيبن سان لڙڻ وارا اسان هُون
ڪري ڳالهه اُن تان ڦرڻ وارا ناهيون
هت زبان تي آهي بندش هت عدالت ڪانه آ
اسان ڏات قومي امانت ٿا سمجهون
هِتان هُو جي هڪڙو پهر ٿي وڃي
سُک سج جو اُڀاريو ٿئي رات ختم ڀل
هر قدم تي پرين بي رخي تو رکي
سنڌڙيءَ جي ثقافت جي جڏهن ڳالهه هُلي پئي
ڪهڙو وري پيو واءُ اَلا، هي ڪهڙو وري پيو واء.ُ
هن پاپ ننگر ۾ گهڻو انڌير ڏسان ٿو
توتان گهور وڃان، منهنجي سنڌ امان
مان سينڌ سنڌوءَ جي سجائيندس
سچائي اشاعت گهر جا موجوده ڪتاب
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
