ڪيئن ويران من پنهنجو پِرڀائجي.
دل چيو ڳائجي، دل چيو ڳائجي.
اُڀ تي اوٿر ڏسي، اڄ ڪا آلاپ سان،
جُوءِ جاڳائجي، دل چيو ڳائجي.
ڇيڙي سارنگ پياسي پنهنجي من مٿان،
بُوند برسائجي، دل چيو ڳائجي.
ڪو پٿر دل جي ويتر پٿر ٿي وڃي،
ڪيئن پگهرائجي ، دل چيو ڳائجي.
هُو جو ٿوري گهڻي تان رسي ٿو ’شبير‘،
ان کي سمجهائجي، دل چيو ڳائجي.