شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

سڀ گُم آهن

نَظَمَ گُم آهن، غَزَلَ گُم آهن،
يادن جي راهن ۾، ورهيه گُم آهن.
وسارڻ جي ڪوشش ۾ شب و روز آهيان،
ڪڏهن ڪوششون گُم ۽ ڪڏهن شب و روز گُم آهن.
عقل ۽ فهم هُن کي وسارڻ گهري ٿو،
لڳي ٿو عقل ۽ فهم ٻئي گُم آهن.
قيمت نه ڄاتم جڏهن هو ساٿ هو،
عجب حال آهن اڄ ساٿي گُم آهن.
ورڻ ٿي چاهي پراڻن پٽن ڏي،
رستا گُم آهن، راهون گُم آهن!!
عجب بيوسيءَ جي حالت ۾ آهي،
ڪٿي ساههَ گم آهن، ڪٿي ويساهه گُم آهن ..

All Are Lost
Nazms are lost, Ghazals are lost
On the alley of memories
Years are lost
Days and nights are busy to erase memories
Sometimes efforts sometimes day and nights are lost
Wisdom and intelligence want to forget him
It looks above both are lost
I did not know the value
But what a misery, when friends are lost
Want to return to home
But paths trails are lost
Ways are lost
What a weird helplessness is
Breaths are lost
Beliefs are lost