شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

انسان ٿي ڳوليان

وحشين جي هن جهان ۾،
انسان ٿي ڳوليان...
ٿو ڪوڙ رڳو وڪجي،
دل جي جهان ۾...
سچ جو سڪو کڻي مان،
ايمان ٿي ڳوليان...
ٿي دير وئي آهي،
گردش ۾ آ زمانو،
خود کي ڏيئي دولاب...
ڪجهه آرام ٿي ڳوليان.
ڏينهن رات جي جڳهه،
والاري آ لمحن...
ڪيئن پوري پوان؟
ڪيئن مان خود کي سنڀاليان؟
اهڙي بي امان ۾...
امان ٿي ڳوليان...

I Find Humans

In the world of beasts
I find humans
Only lies are sold
In the world of heart
With currency of truth
I find purity
But it is too late
This world is at fast pace
Living in illusions
Find some respite
Moments have encroached space of day and night
How to handle such situation
In shelter less world
I seek refuge