شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

ٻه واٽو

ٻه واٽي تي بيٺل مون هُن کي ڏٺو،
پاڻ سان پاڻ وڙهندي مون هُن کي ڏٺو.
سوال ڪيئي ٿي هُن پڇيا پاڻ کان،
لُڙڪ لاڙيندي جوابن ۾ هُن کي ڏٺو.
لڳي ٿي هوءَ لوهه جي ليڪن،
وکرندي واءُ ۾ مون هُن کي ڏٺو.
سفر هُن جو ڪيئن رهي جاري؟
اڻ ڄاتل سفر گاهن ۾ هُن کي ڏٺو.
پيرَ هُن جا ٿيا پٿون پنڌ ۾،
منزلن کان بي شناس هُن کي ڏٺو.
منزلن تي رسائيندي ٻين کي رهي،
پر راهن ۾ رولاڪ هُن کي ڏٺو.
ڪهڙي دنيا ۾ اڄ رهي هوءَ ٿي؟
درد سان شناسا مون هُن کي ڏٺو.

Cross Roads
I saw her standing on the cross roads
I have seen her
I saw her waging war with herself
Many questions, she was asking herself
Bewildered in answers with cloudy eyes
I saw her
She looked like iron
Spreading in air I saw her
How can she manage her journey?
She is on the unseen paths
Injured feet soaked in blood
Her journey is on the unknown roads
Helping others to reach at the destinations
Wandering on the path
I saw her
Which world she resides today?
Having acquaintance with pain, I saw her