شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

ٿو رهين تون نيڻن ۾

ٿو رهين تون نيڻن ۾،
ڪو خواب ته ناهين؟
ٿو ڪرين رهاڻون روح سان،
ڪو خيال ته ناهين؟
گونجي ٿو تنهنجو ئي آواز ڪنن ۾،
ڪوئي پڙلاءُ ته ناهين؟
گيت جي گونجار بڻجي ٿو وڃين،
ڪو شعر ته ناهين؟
ٿي رنڱي جا روح کي هر دم،
سا رات ته ناهين؟
ٿا پسجن ست رنگ تو ۾،
ڪا انڊلٺ ته ناهين؟
ٻڌاءِ ڪيئن پڇان مان!
وڃايل ارمان ته ناهين؟

You Reside In Eyes

You reside in eyes
Aren’t you a dream?
You talk to soul
Aren’t you some thought?
Your voice resounds in ears
Aren’t you an echo?
You become reverberation of song
Aren’t you any stanza?
That dyes the soul every moment
Aren’t you that night?
All seven colors are in you
Aren’t you a rainbow?
Tell me how to ask!
Aren’t you unfulfilled wish of mine?