شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

منهنجو ذهن

ايئن ٿو ڀانئجي منهنجو ذهن،
ڪنهن ننڍڙي ٻارڙي جي هٿن ۾،
رنگن ڀرڻ وارو ڪتاب هجي...
ڪنهن رلي ٽوپڻ واري،
عورت جي هٿ ۾
ڪپڙي جي ڪا ٽڪري هجي...
هَر هَر هڪ ئي عمل کي،
ورجائڻ کانپوءِ ذهن خود،
ان طرف مائل پيو ٿئي...
ڄڻ ڪا مشين هجي،
ساڳئي سانچي ۾،
ساڳيو مصالحو پيو ڀرجي...
۽ ساڳئي سر پيو جوڙي...
ذهن جي قوت حقير پئي لڳي،
ڪا آفاقي طاقت پٺيان نظر نه پئي اچي...
سڀ دهرائڻ جو عمل آهي
نه دهرايان ته ذهن خالي دٻو بڻجي ويندو...

My Mind

It is felt
My mind is a coloring book in the hands
Of a kid
A piece of clothe
In hands of a woman
Who stitches Ralli (Sindhi traditional bed sheet)
Repeating the same action again and again
My thoughts are inclined
as it is a machine
Same clay is filled in same frame
And same brick is produced
The power of mind seems feeble
No heavenly influence is seen behind
All is nothing but repetition
If it is not repeated
Mind will become empty box