اي مٽيءَ جا ماڻهو
گُڻ تو ۾ ڪيڏا گڏ آهن...!
فولاد تون بڻجي وڃين ڪڏهن،
۽ ڪڏهن ميڻ بڻيو آهين.
ڌرتيءَ لاءِ جڏهن سينو ساهي،
دشمن آڏو بيٺو آهين...
ڪيئي ڪوٽ ڪيرايا تو،
سَپَ ڪيئي ماريا تو آهن...
اي مٽيءَ جا ماڻهو!
لڄ ڪنهن جي بچائڻ لاءِ تون،
جڏهن اڳيان وڌيو آهين،
اَمُلهه ماڻڪ بڻيو آهين...
ڌرتيءَ جي سيني کي چيري،
تو سون سدائين ڪڍيو آ...
جڏهن جڏهن تو چاهيو آ،
آڪاش ۾ رستا جوڙيا ٿئي...
اي مٽيءَ جا ماڻهو!
ڇا هستي ٿئي!!
ڇا مستي ٿئي!!
هوائن کي تو ونگ وڌا!
فضائن کي تو رنگ ڏنا!
دل تنهنجي ڌڪ ڌڪ ڌڙڪي ٿي،
۽ ياد ۾ ڪنهن جي تڙپي ٿي...
اي مٽيءَ جا ماڻهو!
تون ڪيڏو کڻي ٻلوان هجين!
هر دم عشق کان تو هاريو آ...
جڏهن عشق کان هارايو ٿئي...
فاتح اُتي تون ٿيو آهين...
Oh Man Of Earth!!
Oh Man of Earth!!
You have multiple characteristics
At times become iron
At times become wax
Whenever you’ve stood up for your land
Facing your enemies
Have razed the fortresses
Have killed many snakes
Oh Man of Earth!!
To save the honor of someone
When have stepped ahead
Are transformed into precious pearls
Digging the chest of Earth
Have extracted out the gold
Whenever you desired
Have established ways in skies
Oh Man of Earth!!
What existence you have!
How powerful you are
You controlled air
You painted atmosphere
You fell in love
And your heart beats recalling the memories
Oh Man of Earth!!
How powerful you are
Love has always defeated you
Whenever you are defeated in love
You have stood as victorious