شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

ڪيئن هن توکي پڪاريو هوندو...!

ڪيئن هن توکي پڪاريوهوندو...!
دل توکي ڪيئن ساريو هوندو..
نيڻ ڀنل ۽ ساهه ۾ سڏڪا....
وقت ڪٺن ڪيئن گهاريو هوندو..؟
سڏ ۽ سُڏڪا ڪينءَ ٻڌا تو..!
تن کي بس تو ٽاريو هوندو،
سِجَ تون ايڏو جلدي لهندين،
ڪٿي تو پاڻ اڀاريو هوندو.
دردن کي ٿي درد سان ٺاري،
ڪنهن اهڙو چاهه ڏيکاريو هوندو..؟

How She Had Called You..!
How she had called you
How heart has missed you
cloudy eyes and sobs
Troubling time, how she has passed?
You did not hear my calls and sobs
You were oblivious and ignorant
Sun! You will set so early!!!?
you had risen somewhere else.
Heart heals itself with sorrows
Who else has manifested such romance?