شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

محبت جي هئي نشاني

محبت جي هئي نشاني،
يا حوس جي نشاني.
ڍيرن تي جا رڙي ٿي،
ڪنهن بگهڙ جي نشاني.
تذليل ٿي انسانيت جي،
پر هئي فطرت جي نشاني.
کڄي ويو ايمان انسانيت تان،
زندگي هئي گناهن جي نشاني.
اک آلي ضمير وارن جي هئي،
اها ئي هئي زندگيءَ جي نشاني.

Was Symbol Of Love

Was symbol of Love
or symbol of lust
Cries on the dumping areas
Symbol of beastly lust
Humiliation of humankind
But sign of nature
Faith is no more in humanity
Life was symbol of ills and evils
Conscious persons had cloudy eyes
That was remnant of life