ٻوليون
ٻوليون آهن جيئنديون مرنديون.
ڪڏهن ڪا ٻولي تخت تي ويٺي...
ساڳي پوءِ پٽ تي ويٺي...
وقت جي للڪارن کي سڃاڻ!
ڇو تون بڻيو آن اڻڄاڻ؟
ڌرتيءَ جي جا ٻولي آهي،
تنهن کي ڪڏهن مرڻو ناهي.
لوڏا ايندس لاما ايندس...
پوءِ به جوڌا مرڻ نه ڏيندس...!
تنهنجي گهر مان منهنجي گهر مان،
ٻولي اڄ جي تڙجي ويئي...
پوءِ نه ڏس تون خواب اُهي سڀ!
ٻولي تنهنجي جيئري رهندي...
سدا جيئندي سائي ٻولي،
ماءُ ڏيندي جنهن ۾ لولي...
ڳيچ تون ٻوليءَ ۾ سڀ ڳاءِ،
مٺڙا پنهنجو هينئو نه لاءِ...
گڏجي منڊلي تون ڪا مچائي،
ٻوليءَ کي پنهنجي تون بچائي!
ٻولي سائي جيئندي رهندي...
جيڪا لکبي پڙهبي رهندي!
Languages
Languages come into existence
Languages lose their existence
Languages live and die
The language ascended to throne
and same language is dethroned
Recognize the cries of time
why are you ignorant?
The language of land is never to die
It will falter
Brave sons will never let it die
From your home and from my home
If our language is being driven out
then never dream
that your language will be alive
The language will keep breathing
In which mother sings lullaby
you sing songs in mother tongue
My beloved! don't lose your heart
Through collective efforts
Save your language
The language can exist
That will be read and written