شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

مُٺ ته آخر کولڻي آهي

مُٺ ته آخر کولڻي آهي،
ڳنڍ ته آخر ڇوڙڻي آهي.
بند الائي ڪيڏا طوفان،
راهه تنين کي ڏيڻي آهي.
سرد هوا جا جهوٽا آهن،
باهه ڪٿي ڪا ٻرڻي آهي.
دل جي در تي ڌڙڪو هر پل،
خوف جي ڳڙکي ٽوڙڻي آهي.
سچ جي سامهون ايندي ايندي،
دل ته هڪ ڏينهن ٽٽڻي آهي.
عڪس جو اڄ ٿيو ڌنڌلو ڌنڌلو،
چٽي شڪل سا ٿيڻي آهي.
ڪڏهن وفا ۽ ڪڏهن وير،
شڪل وقت کي مٽڻي آهي.

Fist To Open At Last

Fist to open at last
Knot to undo at last
Many storms at tary
Passage to provide them
Unpleasant wind is blowing
Fire has to burn at last
Fear knocking the door of heart
Window of fear has to break
Truth has to reveal one day
Heart to be hurt one day
The Image is blurred today
Has to be cleared oneday
Often affection, often hostility
Time has to change one day