شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

پاڻ کان وسري ويئي آهي

پاڻ کان وسري ويئي آهي،
يادُن جي وَرُ چڙهي ويئي آهي.
هٿ ڪڙيون هٿن ۾ ۽ ٻيڙيون پيرن ۾،
جُرم کان هوءَ بي خبر آهي.
جرم ڪهڙو آ مُجرم جو؟
فيصلو پوءِ به سخت ڇو خبر ناهي،
ٿا وٺي هاڻي هلن مقتل ڏي.
فرق جلاد ۽ منصف ۾ خبر ناهي،
انصاف جا تقاضا ڪبا آهن پورا،
منصف کي ان جي ڪا خبر ناهي.

She Has Forgotten Herself

She has forgotten herself
She is drowned in memories
Handcuffs in hands
Shackles in feet
She is oblivious to crimes
Guilt is not known to anyone?
Still punishment is severe
She is on the way to Gallow
Who is Judge and executioner, is not known
Justice is done with justice
Judge is unaware of it