ايئن نه چئو
اندر ۾ خلق جو جَهان آهين.
ڪڏهن ٿو رهئي اندر ۾ انسان،
ڪڏهن خوني بگهڙ جو مڪان آهين.
ڪڏهن پيار تنهنجي اندر هڻي ڇوليون،
ڪڏهن واريءَ سندو ريگستان آهين.
ڪٿي لومڙ بڻجي ويهي ٿو رهين،
اهڙن داءُ پيچن جو امڪان آهين.
رکي من ۾ نفرت صديون ٿو جيئين،
ڪاريهر کي نفرت ڏيندو دان آهين.
شڪاري اندر ۾ ازل کان ٿئي ويٺل،
ڪندو انهيءَ پيشي تي گذران آهين.
ڪڏهن رحم ايڏو اندر هڻئي ڇوليون،
لڳندو آ ڪوئي رحمان آهين.
حقيقت آ واضح ٿي هاڻي اها،
ته بس تون حالتن جو غلام آهين.
Don’t Claim
Don’t claim you’re only a human
Inside a complete world you are
Sometimes a human resides within
Sometimes a ferocious wolf resides within
Sometimes love arrises like waves
Sometimes you are like a desert
Somewhere sit like cunning fox
Such tactics you uses often
Keeping hatred in heart live centuries
Grant antipathy to cobras
A hunter resides in you from the beginning
It is your livelihood
Sometimes waves of tenderness are high
in your being
Feels as you are a God
Reality has exposed now
You are just slave of circumstances