شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

پنهنجي تلاش ۾

ڇو پاڻ ٿي لڪائي!
پرده ٿي ڪيئي پائي!
ڇو ٿي ڊڄي هوءَ جڳ کان؟
سچ ڪيترا لڪائي!
ڳولڻ ٿي چاهي خود کي...
سمجهڻ ٿي چاهي خود کي...
تابوت مان هوءَ هاڻي
کولڻ ٿي چاهي خود کي...
ٿي ڄاڻي مام ساري
صدين جي قيد واري...
هاڻي ڏسي ٿي دنيا
اکين سان پنهنجي پياري...
خود لئه فخر ٿي چاهي
خوديءَ ۾ بيخودي ٿي چاهي...
پي مَئي جو هوَ پيالو
ٿي مست رهڻ چاهي...
سارا سڳا ٿي ٽوڙي
راهون ۽ رستا موڙي...
پنهنجي تلاش ۾ اڄ
ڪيئن شان سان ٿي ڊوڙي...
سونهن پسي خود ۾
ٿي دنگ وئي آهي
بيٺي ٿي سوچي حيران
هيءُ ڪهڙو رنگ آهي؟
ڪڏهن سوال بڻجي
ڪڏهن ثواب بڻجي...
ٿي هاڻي جيئڻ چاهي
ڪڏهن گناهه بڻجي...
ڏنل نانَوَ ٿي وَرائي
هوءَ با ڪمال آهي
تو وانگي آهي انسان
اعلان ٿي ڪرڻ چاهي...

Self Exploration
Why does she hide?
Wears on veils
Why is she afraid of the world?
She hides the truths
She wants to discover herself
She wants to comprehend herself
She wants to liberate herself
from coffin
She knows the secrets
Of her imprisonment of centuries
Now she is capable to observe this lovely world
She wants selfesteam for sherself
She wants selflessness in herself
She wants to drink and remain in ecstasy
Breaking all the chains
Turning all the paths
Searching her ownself
Running with pride
Finding beauty within
She is astonished
She is astounding
Thinking of her new color
Becoming a question sometimes
Being a virtue sometime
Wants to live now
Sometimes as sin
Wants to return given names back
She is adroit
She is also human being like you
She wants to proclaim